اینجا..بدون..توقف

باز هم خواب می مانید و ساعت آیپادی هم فایده ای ندارد. استرس جواب نمی دهد و بلندترین زنگ ساعت دنیا هم کارایی خود را از دست داده، شاید زمان آن باشد که دوباره سراغ همان ساعت های شماطه دار روسی خانه مادربزرگ برویم. 

اگر دوست دارید صبح ها با صدایی از گذشته های دور از خواب بیدار شوید، با هزینه ای 17 دلاری می توانید آیفون تان را مجبور کنید تغییر ماهیت داده و با iBell Mini تبدیل به یک ساعت شماطه دار خوش صدا شود. البته این محصول فعلا تنها با مدل های دارای کانکتور 30 پین کار می کند و دارندگان آیفون 5 باید به دنبال راه حل دیگری باشند.

خواه شما ایده ای برای عرضه و حرفی برای گفتن داشته باشید یا تنها به دنبال جذابیت بیشتر دوچرخه تان باشید، بدون شک نمی توانید دست رد بر سینه دعوت جالب Monkey Light Pro بزنید:

مانکی لایت پرو از 4 میله ال ای دی تشکیل شده که درون چرخ دوچرخه شما به یکدیگر وصل می شوند. هنگام دوچرخه سواری، با استفاده از پدیده تداوم دید چراغ های LED یک تصویر 265 رنگ خلق می کنند. سنسورهای این مجموعه هم با ردیابی سرعت شما، این امکان را فراهم می آورند که موقعیت و جهت چرخش انیمیشن مشخص گردد. تمام اینها به سیستم اجازه می دهد به خلق تصاویر ثابت و متحرک درون چرخ های شما در سرعت های 15 تا 65 کیلومتر اقدام کند.

این تصاویر انیمیشن می توانند با فرمت های بسیار متنوعی مانند gif و flv و jpeg یا png به سیستم داده شوند. نیروی لازم این سیستم هم توسط یک باتری لیتیوم پلیمر 7000 میلی آمپری تامین می شود که در روشنایی کامل 3 تا 8 ساعت به پخش تصویر خواهد پرداخت. البته با کم کردن روشنایی می توانید این میزان را تا 48 ساعت هم افزایش دهید. 

هنگام سفارش این لامپ های جذاب ده انیمیشن هم روی سیستم به صورت پیش فرض وجود دارد. البته شما به راحتی می تواند هر انیمیشنی را که دوست داشته باشید به این مجموعه اضافه کنید. این سیستم بر روی دوچرخه های 26، 28 و 29 قابل نصب است. 

این شرکت فعلا در قالب یک استارت آپ کار خود را از طریق پروژه ای در سایت Kickstarter شروع کرده و محصولات خود را برای تحویل در اواخر 2013 پیش فروش می کند. البته برای افزودن چنین جذابیتی به دوچرخه تان هزینه نسبتا زیادی هم باید پرداخت کنید: کل سیستم برای یک چرخ 695 و برای دو چرخ 1390 دلار آب می خورد! 

در ادامه مطلب می توانید عکس های بیشتری از این سیستم نمایشی جذاب و دیدنی را مشاهده کنید.

تلفن های هوشمند و اینترنت در کنار هم دارند دنیا را به جایی بهتر، برابرتر و مردم آن را با یکدیگر بیش از پیش مرتبط می کنند تا زمین جای بهتری برای زندگی باشد. با پیوند این دو تکنولوژی هر کسی می تواند بهتر اطلاعات مورد نیازش را به دست آورد و هستند افرادی که با تاسیس شرکت های فناوری، سعی می کنند از این پیوند مبارک منافعی غیر قابل تصور به سایرین برسانند. 

اما برای افراد نابینا استفاده از یک تلفن هوشمند خیلی مشکل تر از افراد بینا است. هر چند تلفن های هوشمند امروزی قابلیت هایی در زمینه دستیار صوتی برای افراد نابینا دارند ولی این قابلیت در مقایسه با ویژگی کتاب های مختص افراد نابینا، یعنی خط بریل، ناکارا به نظر می رسد. 

اما این وضع می تواند در آینده تغییر کند، کافی است طراح هندی آقای سامیت داگار بتواند جادوی بریل را به تلفن های همراه بیاورد. او با کمک انستیتو تکنولوژی دهلی، انستیتو چشم پزشکی L V Prasad و به لطف تامین مالی رولکس در صدد است این پروژه را به واقعیت بدل کند. 

طرح مفهومی او که سال 2011 معرفی شد نمایشگری دارد که نقاط مختلف یا همان پیکسل های صفحه لمسی روی آن قادر به بالا یا پایین رفتن هستند تا به این شکل بتوانند داده های دریافتی را به الگوهای برجسته بریل تبدیل کنند. 

گزارش Cnet می افزاید که صفحه روی این تلفن -که اکنون در دست ساخت است- از فناوری آلیاژ حافظه دار بهره می برد تا پیکسل ها بعد از انجام وظیفه شان (بازسازی علایم بریل برای فرد) بتوانند به حالت اولیه برگردند. 

چنین محصولی می تواند قدرت اینترنت و اپلیکیشن ها را در دستان افراد نابینا قرار دهد و همچنین دیگر ویژگی هایی را که اکنون از دسترس شان خارج است، به آنها هدیه کند. قرار است این تلفن بریل تا پایان سال و با قیمت 200 دلار آماده فروش شود. 

اگر به سینما علاقه مند باشید، حتما دیده اید بسیاری از فیلم ها پایان دنیا را در جنگ جهانی سوم به تصویر می کشند. و در آنها رهبران دنیا بالاخره دکمه بزرگ قرمز رنگ را می فشرند و انفجارهای اتمی همه جا را فرا می گیرد. برخی هم از تروریست هایی می گویند که راکتورهای هسته ای را منفجر می کنند. 

اگر هم شما از حمله آغازین جان سالم به در ببرید، باید دنیایی مملو از تشعشعات هسته ای را تحمل کنید. اما واقعا این تشعشعات چه بر سر ما خواهند آورد؟ در ادامه مطلب بانارنجی همراه باشید تا به جزئیات بیشتر این موضوع بپردازیم.

سنجش میزان تشعشعات

هنگامی که تابش های اتمی منتشر می شوند، ذراتی را به اطراف پرتاب می کنند که آنقدر انرژی دارند تا بتوانند الکترون ها را از اتم ها و مولکول ها جدا می سازند. تغییر و دگرگونی باندها باعث تولید جفت یونهایی می شود که از نظر شیمیایی شدیدا فعال و آماده واکنش هستند. این عمل به عنوان تابش یونی شناخته می شود. و اینجا است که مشکلات آغاز می شوند. 

انواع بسیار زیادی از پرتوهای یونی وجود دارد. از این میان می توان به پرتوهای کیهانی، آلفا، بتا، گاما یا اشعه ایکس، نوترون ها و انواع مختلف دیگر اشاره کرد. آنچه که در این میان از اهمیت بالایی برخوردار است. مقداری از تشعشع است که یک ارگانیسم یا موجود زنده در برابر آن قرار می گیرد. این مقدار هم بستگی به زمان و هم میزان تابش دارد. این موضوع را با مفهومی به نام «دوز دریافتی» یا absorbed dose اندازه گیری می کنند. 

یک راه اندازه گیری «دوز دریافتی» واحدی به نام Grays یا علامت اختصاری Gy است. واحد اندازه گیری عمومی دیگر در این زمینه sievert با علامت اختصاری Sv است. برای محاسبه سیورت، ابتدا گری را به دست آورده و سپس آن را در نوع تابش ضرب می کنند تا میزان دوز موثر بر بافت زنده را محاسبه کنند. 

میانگین میزان تابشی که طی یک تا دو ثانیه عکسبرداری اشعه ایکس از ناحیه شکمی منتشر می شود، تقریبا 0.0014 گری است. البته این میزان، کنترل شده هم است. پس می توان گفت که زیاد بد نیست. 

اما مشکل اصلی وقتی است که تمام بدن شما در معرض تشعشع قرار بگیرد. مثلا اینکه درست در لحظه انفجار نیروگاه هسته ای چرنوبیل در اتاق کنترل آن ایستاده باشید. در آنجا شما تقریبا 300 سیورت در ساعت تشعشع دریافت می کنید. البته نباید نگران باشید. چون یک ساعت هم دوام نمی آورید. این دوز تابش حداکثر طی یک تا دو دقیقه انسان را از پا در می آورد.

چگونه خواهید مُرد؟

دوزهای بالای تابش های یونی در دوره های زمانی کوتاه، منجر به سندرم تشعشع حاد یا ARS می شوند که با نام "مسمومیت تابشی" هم شناخته می شود. شدت علائم ARS بستگی به سطح تشعشع دارد. یک دوز تابش پایین مانند 0.35 گری می تواند باعث بروز علائمی شبیه سرماخوردگی، به همراه حالت تهوع، استفراغ، سردرد، خستگی و تب شود. اگر بدن در برابر دوزهای بالاتر (همچون یک تا چهار گری) قرار گیرد، مرگ سلول های خونی آغاز می شود. اما شما هنوز امکان بهبود را خواهید داشت (درمان این نوع از سندرم تشعشع حاد معمولا با تزریق خون و استفاده از آنتی بیوتیک ها همراه است)، اما احتمالا برای همیشه از ضعف ایمنی ناشی از کمبود گلبول های سفید رنج خواهید برد. 

همچنین اگر در برابر تشعشع بالاتر از 2 گری قرار گیرید دچار نوعی آفتاب سوختگی شدید و غیرمعمول هم خواهید شد. به طور فنی، چنین سوختگی های پوست با تابش، معمولا باعث لکه های بزرگ قرمز، لایه لایه شدن پوست و حتی ایجاد تاول خواهند شد. و انتظار می رود این علائم تا 24 ساعت اول مشاهده شوند. 

دوز تشعشع میان 4 تا 8 گری، به هر حال یک دوز کشنده است. اما باز هم مسیر شما به سوی ابدیت به مدت زمان قرار گرفتن تان در معرض تابش بستگی دارد. بیماران در این سطح آلودگی معمولا از تهوع، اسهال، سرگیجه و تب شکایت می کنند. بدون انجام درمان های لازم، شما تنها طی چند هفته خواهید مرد. 

لوئیس اسلوتین فیزیکدانی بود که در سال 1946 طی تحقیقاتش روی پروژه منهتن بر اثر ARS فوت کرد. او به صورت تصادفی در معرض تشعشعی با قدرت بیش از 10 گری از نوع گاما و اشعه ایکس قرار گرفت. البته او حتی با درمان های مدرن امروزی همچون پیوند مغز استخوان هم شانسی برای زندگی نداشت. بیمارانی که در معرض تابش 8 تا 30 گری قرار می گیرند با استفراغ و اسهال شدید در ساعت اول روبرو می شوند. و البته طی دو روز تا دو هفته خواهند مرد. 

دوز جذبی بیشتر از 30 گری باعث آسیب های عصبی هم می شود. تنها طی چند دقیقه، بیماران استفراغ، اسهال، سرگیجه، سردرد و بی هوشی های سختی را تجربه خواهند کرد. رعشه و حمله های ناگهانی هم در چنین حالت هایی، همراه با بیماری های آتاکسی یا از دست دادن کنترل ارادی ماهیچه ها معمول هستند. و مرگ هم طی 48 ساعت امری ناگزیر است.

اما اگر تشعشع کافی دریافت نکرده و زنده بمانید، چه؟

تنها به این دلیل که شما توانسته اید به نسیم دل انگیز هسته ای جاخالی داده و دچار سندرم ARS نشوید، به این معنی نیست که پایانی خوش در انتظارتان است. قرار گرفت طولانی مدت در برابر تابش های یونی، حتی اگر آنقدر ضعیف باشد که نتواند بیماری سندرم تابشی ایجاد کند، می تواند باعث جهش های ژنتیکی و سرطان شود. 

این بزرگ ترین مصیبتی است که نجات یافتگان فوکوشیما یا حادثه ای که در چرنوبیل اتفاق افتاد، با آن روبرو بودند. اما جدیدترین تخمین ها حاکی از آن است که ابر اتمی پس از انفجار ممکن است باعث بیش از هزاران مگر بر اثر سرطان شود. 

به شکل معمول، سلول ها توسط ترکیبات شیمیایی ملکول های DNA کنترل می شوند. اما هنگامی که تشعشعات به اندازه ای انرژی کسب کنند که بتوانند باندهای مولکولی را تخریب نمایند، رشته های DNA خواهند شکست. در حالی که تقریبا اغلب آنها به درستی تعمیر می شوند، ولی حدود یک چهارم شان نمی توانند این کار را به خوبی انجام دهند و باعث یک فرآیند کند و طولانی بازیابی می شوند. نتیجه این فرآیند هم چیزی جز افزایش میزان جهش ها در سلول های نسل های آینده نخواهد بود. 

احتمال سرطان با دوز موثر تابش، افزایش خواهد یافت. اما شدت سرطان مستقل از این دوز است. در اینجا مدت زمان قرار گرفتن در برابر تابش اهمیت دارد و بالا و پایین بودن سطح تابش چندان اثری ندارد. 

با تابش های طولانی مدت، پیش بینی می شود که ریسک بسیار بیشتری شما را تهدید کند. در حقیقت بسیاری از مدل های پذیرفته شده، پیشنهاد می کنند که در اغلب مردم، تابش های پس زمینه سطح پایین، پرخطرترین منبع تشعشع هستند. لذا در حالی که ARS شیوه ای مهیب و ترسناک برای رفتن به ابدیت است، آنچه که بیشتر از همه باید نگرانش باشید، سوختن ملایم و آهسته است.

Fuel، این شارژر بند انگشتی که البته تولید آن نیازمند کسب سرمایه اولیه لازم است، با این هدف طراحی شده که در مواقع اضطراری 20-30 دقیقه زمان اضافه برای مکالمه یا چند ساعت زمان بیشتر برای آماده به کار بودن تلفن تان را فراهم کند. 

برای استفاده از آن کافی است دکمه power را بفشارید و سپس به تلفن وصلش کنید. ابعاد آن 3.3 در 2.3 در 1.27 سانتیمتر است و به راحتی می شود آن را در جیب های کوچک (!) گذاشت یا به دسته کلید آویخت. البته که قرار نیست Fuel یک شارژر همه کاره باشد، بلکه نجات دهنده 220 میلی آمپری شما در مواقع ضروری خواهد بود. 

این شارژر به خوبی می تواند شارژ صورت گرفته را تا 1 ماه بدون افت در خود نگه دارد، البته سازندگانش این زمان را تا 3 ماه محاسبه کرده اند ولی برای اطمینان، 1 ماه را همه جا ذکر می کنند. بنابراین نیازی نیست نگران از دست رفتن شارژ به مرور زمان باشید. 

فیبرهای نوری معمولا از شیشه یا پلاستیک ساخته شده اند و قادر به انتقال اطلاعات با سرعت بسیار زیاد هستند. اما با این حال به خاطر جنس آنها سرعت انتقال اطلاعات بسیار کند‌تر از سرعت نور است. 

حالا گروهی از محققان در دانشگاه ساوت‌همپتون بریتانیا کابل فیبر نوری جدیدی ساخته اند که تو خالی است و درون آن با هوا پر شده است. 

نتیجه کار آنها رسیدن به سرعت انتقال اطلاعاتی حدود 1000 برابر کابل های فیبر نوری فعلی است. از آنجایی که سرعت حرکت نور در هوا تقریبا معادل 99.7 درصد سرعت آن در خلا است، بنابراین آنها توانسته اند اطلاعات را با سرعتی حدود 10 ترابایت در ثانیه منتقل کنند. 

البته کار آنها ایده جدیدی نیست و تیم های مختلفی روی انتقال اطلاعات با سرعت نور کار می کنند. اما ایده ساخت فیبر نوری توخالی آنها علاوه بر سرعت بالا، میزان از دست رفتن اطلاعات را هم به 3.5dB/km رسانده که بسیار بهتر از گذشته است و حالا می توان از این فناوری برای انتقال دیتا بین ابر رایانه ها و دیتاسنتر ها استفاده کرد. 

فکر می کنید چند سال دیگر چنین کابل هایی در خانه داشته باشیم؟ زمانی که می توانید 10 ترابایت اطلاعات را در یک ثانیه دانلود کنید.

سری پنجم

لطفا در مورد این سری از عکس ها نظر بدهید.

واکنش تعدادی از دختران و پسران پس از دیدن پلیس

قسمت جکوزی و استخر ساختمان پارتی

حرکات ناشایستی که از دختران و پسران حاضر در پارتی مشاهده شد

عکس های لو رفته از اتاق خواب ها…

بعضی ها هم در جاهای مخفی پنهان شده بودند که پلیسها موفق به شناسایی آنها شدند

استفاده از مدلهای مو دور از شان یک جوان

رقص های زننده در پارتی تا نیمه های شب

کشف مقادیر زیادی CD مستهجن و ادوات موسیقی در پارتی:

بعضی ها هم احساس ندامت و پشیمانی داشتند

عکس خلاف کاران و متهمان ردیف اول این پارتی