سفارش تبلیغ
صبا ویژن

اینجا..بدون..توقف

صفحه خانگی پارسی یار درباره

اولین تلفن هوشمند \بریل\ دنیا در دست ساخت است

تلفن های هوشمند و اینترنت در کنار هم دارند دنیا را به جایی بهتر، برابرتر و مردم آن را با یکدیگر بیش از پیش مرتبط می کنند تا زمین جای بهتری برای زندگی باشد. با پیوند این دو تکنولوژی هر کسی می تواند بهتر اطلاعات مورد نیازش را به دست آورد و هستند افرادی که با تاسیس شرکت های فناوری، سعی می کنند از این پیوند مبارک منافعی غیر قابل تصور به سایرین برسانند. 

اما برای افراد نابینا استفاده از یک تلفن هوشمند خیلی مشکل تر از افراد بینا است. هر چند تلفن های هوشمند امروزی قابلیت هایی در زمینه دستیار صوتی برای افراد نابینا دارند ولی این قابلیت در مقایسه با ویژگی کتاب های مختص افراد نابینا، یعنی خط بریل، ناکارا به نظر می رسد. 

اما این وضع می تواند در آینده تغییر کند، کافی است طراح هندی آقای سامیت داگار بتواند جادوی بریل را به تلفن های همراه بیاورد. او با کمک انستیتو تکنولوژی دهلی، انستیتو چشم پزشکی L V Prasad و به لطف تامین مالی رولکس در صدد است این پروژه را به واقعیت بدل کند. 

طرح مفهومی او که سال 2011 معرفی شد نمایشگری دارد که نقاط مختلف یا همان پیکسل های صفحه لمسی روی آن قادر به بالا یا پایین رفتن هستند تا به این شکل بتوانند داده های دریافتی را به الگوهای برجسته بریل تبدیل کنند. 

گزارش Cnet می افزاید که صفحه روی این تلفن -که اکنون در دست ساخت است- از فناوری آلیاژ حافظه دار بهره می برد تا پیکسل ها بعد از انجام وظیفه شان (بازسازی علایم بریل برای فرد) بتوانند به حالت اولیه برگردند. 

چنین محصولی می تواند قدرت اینترنت و اپلیکیشن ها را در دستان افراد نابینا قرار دهد و همچنین دیگر ویژگی هایی را که اکنون از دسترس شان خارج است، به آنها هدیه کند. قرار است این تلفن بریل تا پایان سال و با قیمت 200 دلار آماده فروش شود. 


تکنولوژی پیل سوختی – آینده­ای با آلاینده­های صفر

    نظر

تکنولوژی پیل سوختی – آینده­ای با آلاینده­های صفر

هدف از ارائه این مقاله، ترسیم چشم­اندازی برای آینده مصرف سوخت­های پایه نفتی و جلوگیری از انتشار آلاینده­های ناشی از آن است.

سیاست­ها و راه­حل­های مختلفی در چارچوب برخی تبصره­ها در کشور برای مدیریت مصرف سوخت و کاهش آلودگی ارائه می­شود و شاید جای یک تفکر سیاستگذارانه در این مبحث خالی باشد.

این نوشتار می­کوشد راه­حل­ها و برنامه­های مدون ارائه شده ازسوی DOE (بخش انرژی) و NREL(آزمایشگاه ملی انرژی­های تجدید شدنی National Renewable Energy Laboratory ) ایالات­متحده را در این زمینه ارائه کند که با بومی­سازی آن می­توان تلاش­های کشور را در این خصوص، سمت و سو داد.

روزی را تصور کنید که با خودرویتان از سر کار به خانه می­روید و آن را به شبکه خانه متصل و برق لازم برای روشنایی خانه را فراهم می­کنید و بعد در نیمه­های شب، برق خانه و شبکه، قابلیت لازم برای تولید انرژی روز بعد را برای خودروی شما ایجاد می­کنند.

از لحاظ فنی، چنین آینده­ای قابل تصور است زیرا خودروی شما می­تواند یک خودروی پیل سوختی باشد که از هیدروژن برای تولید برق استفاده می­کند. اتومبیل شما می­تواند به­عنوان ژنراتور (مولد) توزیع­کننده و خانه شما به­عنوان تولیدکننده انرژی و ایستگاه سوخت­گیری عمل کند. اگر هیدروژن و برق تولیدی از منابع و تکنولوژی ­های تجدیدپذیر به­دست آید، میزان آلاینده­هایناشی از مصرف انرژی برای منزل و خودروی شما می­تواند صفر در نظر گرفته شود.

تلاش برای دستیابی به چنین آینده­ای ، برای بخش حمل و نقل امریکا حیاتی است زیرا حمل­و­نقل این کشور به­طور کامل وابسته به نفت است و تقریبا 60درصد از واردات سواحل خارجی به این کشور را در­بر­می­گیرد که به­طور مستقیم به حجم عظیمی از آلاینده­ها و گاز­های گلخانه­ای مبدل می­شود.

نتیجه تحقیق در زمینه تکنولوژی پیشرفته باتری- سوخت که از هیدروژن برای ایجاد قدرت در خودرو ـ بدون تولید آلودگی ـ استفاده می­کند، دستیابی به خودروهایی رقابتی با کارایی بالاتر، هزینه نگهداری پایین­تر و آلودگی کمتر خواهد بود.

? تحقیق و توسعه­

اگر­چه این برنامه، بسیار نو­پاست اما اهداف دراز مدت آن کاملا مشخص است: خودکفایی بیشتر در بخش انرژی ، کاهش آلایندگی و ایجاد زیرساخت برای تامین هیدروژن.

دستیابی به این اهداف نیازمند رویکردی منظم است و بازیگران فراوانی را درگیر خواهد­کرد: قطعه­سازان، خودروسازان، صنایع انرژی، سازمان­های دولتی و آزمایشگاه­های ملی.

یکی از این دلایل آن است که NREL سال­هاست از سوی DOE ( سازمان انرژی ­ Dept. Of Energy) حمایت می­شود.

NREL از دو طریق برای رسیدن به این اهداف تلاش می­کند:

1) توسعه سیستم­ها، مجموعه­ها و خودروهای پیشرفته

2) انجام آزمایش­ها و گسترش استفاده از سوخت­های جایگزین

? خط سیر استفاده از خودروهای پیشرفته

یکی از اشکالات عمده سیستم حمل و نقل فعلی این است که تاحد زیادی برپایه موتورهای احتراق داخلی استوار است که بسیار ناکارآمدند زیرا تنها کمتر از 18­درصد از انرژی سوخت را به انرژی جنبشی مورد­نیاز برای حرکت خودرو تبدیل می­کنند.

جایگزین دیگر این سیستم، خودروی الکتریکی است که می­تواند راندمانی بالاتر از 60 درصد داشته­باشد و طی فرایند، آلاینده­ای ایجاد نکند اما به هر حال با عمومی­ترین انتخاب جایگزین یعنی خودروهای الکتریکی (باتری­ها) تنها مدت کوتاهی می­توان رانندگی کرد اما با ترکیب موتور­های احتراق داخلی با نیروی محرکه الکتریکی می­توان از بهترین­های هر دو گستره بهره برد: خودروهای هیبرید الکتریکی با مدت زمان رانندگی بسیار خوب، افزایش راندمان قابل­قبول به نسبت موتورهای احتراق داخلی و آلاینده­های ی که به میزان قابل توجه کاهش یافته­اند.

با این رویکرد شما در مسیری به­سوی آینده حرکت می­کنید؛ جایی­که پیل سوختی سرانجام جای موتور در خودروهای هیبرید الکتریکی را می­گیرد.

در راه رسیدن به این آینده، NREL بر رویکرد سیستمی تمرکز می­کند که در آن اجزا و زیر مجموعه­ها برای تعیین نحوه کارکردی منتج به بهترین عملکرد ، تحلیل می­شوند. به­این منظور برنامه­ای کامپیوتری برای مدلینگ طراحی شده است که بهینه­سازی طراحی اجزا و سیستم­هایHEV (خودروهای هیبرید الکتریکی) را بسیار سریع­تر انجام می­دهد.

یکی از زیر مجموعه­های مورد تحلیل، باتری و راندمان گرمایی آن است. باتری­های مختلف گرایش به ارائه بهترین کارکرد در محدوده دمایی ویژه خود را دارا هستند، لذا با کنترل تغییرات دمایی می­توان بر عمر و راند­مان خودرو تاثیر گذاشت­.

از دیگر مجموعه­های مهم می­توان آنهایی را نام برد که در راحتی سرنشینان تاثیر می­گذارند، نظیر گرمایش، تهویه، خنک­کاری و تمیز نگه­داشتن هوا که این بخش­ها می­توانند انرژی زیادی مصرف کنند. NREL بر بهینه­سازی این مجموعه­ها به­نحوی که بیشترین آسایش را برای سرنشینان با کمترین مصرف سوخت و آلودگی فراهم آورد، تاکید می­کند.

این رویکرد سیستمی می­تواند سالانه از مصرف میلیون­ها لیتر سوخت جلوگیری کند و درنتیجه از وابستگی به واردات سوخت بکاهد و همچنین باعث کاهش آلودگی شود.

? خط سیر سوخت

گر­چه رویکرد هیدروژنی یکی از برجسته­ترین نقش­ها را در رسیدن به سوختی ایده­آل داراست اما انتخاب­های بسیاری ممکن است وجود داشته باشد تا طبیعت را از مصرف منابع نفتی و افزایش آلودگی برهاند که استفاده از سوخت­های جایگزین یکی آنهاست .

از جمله سوخت­های جایگزین می­توان از گاز طبیعی فشرده (CNG)،گاز طبیعی مایع شده (LNG)، اتانول و متانول نام برد که می­توان در وسایل نقلیه از آنها استفاده کرد.

بهترین گام در درک چگونگی قطع آلودگی و کاهش مصرف سوخت با استفاده از سوخت­های جایگزین، مشخص­کردن مبنایی برای مقایسه­ درک خواص سوخت­ها و نتایج استفاده از آن است.

NREL چنین مبنایی را براساس برنامه سنجش که برای DOE مدیریت می­کرد، بنا نهاد. در این برنامه خودروها، کامیون­ها، ون­ها، اتوبوس­ها و قایق­های گوناگونی که سوخت­های جایگزین مصرف می­کردند مورد­آزمایش قرار گرفتند. این برنامه منتهی به ایجاد یک بانک اطلاعاتی از سوخت­های جایگزین به نام"مرکز اطلاعات سوخت­های جایگزین" می­شود. ثبت خواص و مختصات­ عملکردی آنها در این بانک اطلاعات، محققان، خودروسازان و متولیان سوخت را در تحقیقات و تصمیم­گیری­ها کمک می­کند.

قدم بعدی، گسترش استفاده از سوخت­های جایگزین مشتق از منابع تجدید شدنی است.NRELاین برنامه را با رویکرد بیو­سوخت­ها (سوخت­های با پایه موجودات زنده) گسترش می­دهد. این سوخت­ها در بیشتر موارد با بنزین مخلوط می­شوند. این استراتژی نه تنها به سوخت­های جایگزین تنوع بیشتری می­دهد بلکه به کاهش آلودگی نیز کمک می­کند.

روش بعدی، تولید هیدروژن از منابع تجدید شدنی است که هم به­عنوان سوخت و هم به­عنوان حامل انرژی استفاده می­شود.

انتخاب دیگر برای کاهش میزان آلاینده­ها، گسترش سوخت دیزل پاک برای خودروهای سنگین است. تقریبا 20 درصد از سوخت­های مورداستفاده در بزرگراه­های امریکا سوخت دیزلی است و وسایل نقلیه سنگین سالانه هزاران تن اکسیدهای نیتروژن و سایر آلاینده­ها را وارد هوا می­کنند.

NREL به واسطه همکاری با صنایع، در توسعه تکنولوژی ­ها و راهبردهای کاهش­دهنده آلاینده­های دیزلی، کمک می­کند.

رویکرد دیگری که ازسوی NREL و شرکای آن ارائه می­شود، گسترش استفاده از سوخت­های پاک متعارف دیزلی همراه با فیلترهای کاتالیزوری است. رویکرد بعدی، استفاده از سوخت­های پاک مصنوعی حاصل از گاز طبیعی یا گازهای مصنوعی به­ویژه هیدروژن و منوکسیدکربن است. با این روش که در آن به موتور تغییر­یافته دیزلی برای سوزاندن این سوخت مصنوعی نیاز است، تولید منوکسیدکربن تقریبا قطع می­­شود و ذرات آلاینده و اکسیدهای نیتروژن نیز تا 97 درصد کاهش می­یابد.

? سوخت­های طراح

یک استراتژی دیگر، طراحی سوخت­های دیزلی در سطح مولکولی است. با این روش می­توان خواص ویژه سوخت نظیر عدد ستان (مقیاسی برای سهولت اشتعال)، دمای خود­اشتعالی و میزان احتراق را طراحی کرد. هر کدام از این خواص توسط ساختار مولکولی سوخت کنترل و در نهایت برای دستیابی به راندمان بالا و کاهش آلایندگی، بهینه می­شوند.

 


گوگل گلس و تکنولوژی صدای القای استخوانی غیر مستقیم

    نظر

ما حصل پروژه Google Glass قرار است یک محصول کامل باشد و به این منظور گوگل می خواهد از

 

 تکنولوژی القای استخوانی برای انتقال صدا به گوش داخلی کاربر استفاده کند. اسناد به ثبت رسیده

 نشان می دهد که گوگل برای ماه های آینده سال میلادی، قصد معرفی سخت افزاری را دارد که از

 "القای استخوانی" برای رساندن صدا به گوش استفاده می کند و نه یک بلندگوی رایج. 


این تکنولوژی ارتعاشات را از طریق استخوان جمجمه به گوش داخلی می فرستد و البته چیز جدیدی

 

 

 نیست و به دفعات در سایر دستگاه ها به کار رفته. اخیراً در نمایشگاه CES پاناسونیک هدفونی با

 قابلیت القای استخوانی را معرفی کرد. 


اما القای استخوانی مورد نظر گوگل چطور کار می کند؟ قرار است یک المنت در داخل گوگل گلس،

 

 

 فریم عینک را به لرزه در آورد. این لرزش از طریق فریم به استخوان جمجمه کاربر منتقل می شود که

 رابط مناسبی برای رساندن صدا به گوش داخلی است. 


می پرسید چرا گوگل آن را "القای غیر مستقیم" ذکر کرده؟ زیرا در اینجا با یک انتقال دهنده که به طور

 

 

 مستقیم روی استخوان جمجمه لرزش کند (مشابه هدفون پاناسونیک) روبرو نیستیم. بلکه لرزاننده

 فریم عینک را به ارتعاش در می آورد و از آنجایی که فریم به هر حال در تماس با استخوان جمجمه و

 بینی قرار می گیرد، وظیفه انتقال لرزه را هم بر عهده دارد. بنابراین لرزه ها در نقاط مختلفی مثل پشت گوش، بالای بینی، نزدیک شقیقه یا نزدیک ابرو قابل دریافت هستند. البته معلوم نیست گوگل از یکی استفاده می کند یا همه.


اما شاید بپرسید که لزوم استفاده از این فناوری در گوگل گلس چیست؟ واقعیت این است که 

 

 

استخوانی برای گجتی که می خواهد تمام طول روز همراه کاربر باشد، ضروری تر از آن چیزی است که

 فکر می کنید. قرار نیست گوگل گلس همیشه در گوش شما صدا پخش کند، پس بهتر است راه گوش

 را مسدود نکند. مثلاً تصور کنید در خیابانی شلوغ هستید، با باز بودن دریچه گوش تان، از سر و

 صداهای پیرامون آگاه خواهید بود و خطر تصادف به خاطر نشنیدن صداها شما را تهدید نمی کند. 


گویا گوگل پتنت مرتبط با القای استخوانی را در سال 2011 به ثبت رسانده و کمیسیون تجارت فدرال

 

 

 امریکا نیز اخیراً سند تأیید آن را منتشر کرده. چند روز قبل سرگی برین که توسعه این محصول را

 شخصاً هدایت می کند نیز با گوگل گلس خود در حال مترو سواریمشاهده شده بود که نشان از

 پیشرفت خوب پروژه است. 


گوگل گلس علاوه بر سیستم صدای غیر معمول، از وای-فای و بلوتوث، نمایشگری کوچک در جلوی

 

 چشم کاربر و یک کامپیوتر کوچک که پلتفرم را اجرا می کند و دستورات صوتی را تشخیص می دهند

 نیز برخوردار است و گوگل آن را جایگزین -یا لااقل رقیب جدی- تلفن های هوشمند در آینده نزدیک می

 داند. قرار است اولین نمونه تکمیل شده آن در سال جاری با قیمت 1500 دلار به دست توسعه

 دهندگان برسد و گوگل امیدوار به عرضه تجاری آن در سال 2014 است.